Laure Forêt in Secret Kitchen Gallery (Temse)

 

Il était une fois... Er was eens een Frans meisje dat opgroeide in het Bretoense Quimper, waar ze beeldende kunsten studeerde. In het kader van het uitwisselinsproject Erasmus kwam ze ook een jaar in Antwerpen (Karel De Grote Hogeschool) terecht.

 

En zo kwam het dat ze hier letterlijk en figuurlijk haar hart verloor.

 

Bij de eerste kennismaking zorgen de tekeningen van Laure FORÊT(°1984) voor vertedering. Je wordt opgenomen in de klare, schijnbaar naïeve lijn van 'tere' vrouwenlichamen.
Een tweede blik zorgt tegelijk voor bevestiging en ontreddering, want deze lichamen (of lichaamsdelen... armen, benen,...) zijn duidelijk op zoek naar houvast. Het zal U opvallen dat haar figuren zich in quasi eindeloze lege omgevingen bevinden.

 

De kleine potloodtekeningen worden aangevuld met subtiel borduurwerk, zoals in de serie 'Nous avons parfois tant de difficultés à nous digérer' op de bovenverdieping. Hier biedt ze haar figuren een soort aanknopingspunten, maar tegelijk stellen we met haar vast hoe moeilijk het soms is om met onszelf, met elkaar, met de wereld om te gaan.

Op de bendenverdieping kan je in eerste instantie niet naast het grote, centraal opgehangen borduurwerk uit de serie 'Trois soeurs' (zie foto hieronder) kijken, waar de suggestie van een lichaam gecreëerd wordt door een paar armen en het lange geborduurde haar dat deze suggestieve vrouwenfiguur tegelijk bescherming, intimiteit en afstandelijkheid bezorgt.
 
Ik kan uiteraard niet nalaten hier de link te leggen met het werk van Berlinde De Bruyckere, een verwijzing die door Laure Forêt overigens in dank aanvaard wordt, gezien haar respect voor deze 'grande dame' die dit jaar het Belgisch paviljoen in de Venetiaanse Giardini zal innemen.
 
Hetzelfde thema komt voor in andere werken, waaronder de reeks van drie grafische werkjes, die hier trouwens in huis gedrukt zijn (met dank aan de galeriehouder en beeldend kunstenaar Ricky Oudermans).
 
De drie kleine collages (zie foto hierboven) van expanderende lichamen lijken wel beeldhouwwerken. Voor Lore Forêt zijn collages een soort vingeroefeningen op momenten dat de klare lijn van haar tekeningen een beetje zoek is. Je zou het schetsen kunnen noemen, maar dat doet dan weer afbreuk aan de beeldende kracht die er van uitgaat. Deze experimenten met fotocollages resulteren vroeg of laat in een nieuw elan van verstrengelde lichamen, zoals in de tekening vlakbij.
 
Laat U zeker ook 'verleiden' door haar geheel zelf gemaakte boekjes. Het meest recente heet 'Il faut souffrir pour être belle' en bevat 16 recente tekeningen.


 
 
© Artspotter voor Waterschoenen